HAMİLELİK GÜNLÜĞÜM ; Doğum Hikayem ...

38. haftamın sonuna doğru gögüslerimden ciddi miktarda süt gelmeye başlamasıyla doğumun çok yakın olduğu gerçeğiyle yüzleşmiştim.Peki doğum tercihim neydi ? Normal mi , yoksa son dönemde iyice çoğalan sezeryan doğum mu ? Benim tercihim epiduralsiz tüm sancıyı hissederek normal doğum yapmaktı.Ama tabi bunu sadece benim istemem yetmiyordu.Bebeğin de nasıl gelmek istediği önemliydi :) Normal doğumdan korkan birçok kişi neden normal doğumu tercih ettiğimi merak etmişti.Birincisi korkmuyor muyum? Evet korkuyordum ama sezeryandan daha fazla korkuyordum.İkincisi ise adı üstünde normal doğum yani herhangi bir sağlık problemi olmadığı sürece zaten normal olan bu.Şu an haftasını tam olarak hatırlamıyorum doktorum çatı muayenesini ve kontrollerimi yapıp ters bir durum olmadığı sürece normal doğum yapmam için hiçbir engel olmadığını söylediğinde çok mutlu olmuştum.Gelelim doğum hikayeme ;

4 mayıs pazar günü hamilelik sürecimde kendimi en enerjik hissettiğim günlerden biriydi.39 hafta 3 günlük hamileydim.Sabah kalkıp kahvaltı ettikten sonra eşimle bütün gün dışardaydık.Akşam eve gelirken market alışverişimizi yaptık.Eve gelince de güzel bir sofra hazırladım eşimle başbaşa keyifini çıkardık.Meğerse bu başbaşa son gecemizmiş :)) Saat gece 1 gibi yattım.Çok fazla uykum yoktu.Yatakta dönüp duruyordum.Saat 02.30 gibi hafif bir adet sancısı gibi sancı hissettim.Zaten o an anladım.Benim idrak etmemle de suyum geldi.Eşimi kaldırdım.Eşim anneme haber veriyordu.Bir yandanda doğum çantasını ve hastaneye gidecek eşyaları taşıyordu.İkide bir yanıma gelip nasıl olduğumu soruyordu.Bense yatağın üstünde oturmuş odaya bakıyordum aklımda bu eve bir bebekle geleceğim düşüncesi dolanıp duruyordu.Kızımla...♥ Gayet sakindim. Ya da ben öyle olduğumu sanıyordum ki engelleyemediğim bir titreme başlamıştı.Korkuyordum.Bilmediğim bir olay yaşıyordum üstelik daha başlangıcıydı...Hastaneye hemen gitmedik zaten çok yakındı o yüzden biraz bekledik.Hastaneye gittiğimizde nöbetçi doktor kontrollerimi yaptı açılma 3cm di.Büyük ihtimalle öğleden sonra doğumun gerçekleşeceğini söyledi.Henüz sancım yoktu.Bizi odaya aldılar.Aaa ne güzelmiş sancı falan yok heralde doğuma yakın olacak diye düşünürken ilk sancı geldi.Çok kötü değildi adet sancısı gibi...O sırada doktorum geldi.Bana bir takım hareketler gösterdi.Plates yaptığım için hareketler hiç yabancı gelmedi.Fakat sancı geldiğinde bu hareketleri yapmak felaket zor.Benim sancılar arasındaki sıklıklarım oldukça kısaydı.Şöyle söyleyeyim bana 2 saniye nefes aldırmadı.Hatta bir ara nefes almayı unuttum ve bebeğin kalp atışları yavaşladı.Doğumda doğru nefes alıp vermek çok önemli.Çünkü bebeğinize o şekilde oksijen gidiyor.Endişelenmeyin doğru nefes alıp verme konusunda hastanede size yardımcı oluyorlar..Sancı aralıklarının sık olması aslında iyi bişey açılmanın hızlı olduğunu gösteriyor.Bu da doğumu çabuklaştırıyor. Sancıları yatarak değil yürüyerek ya da ayakta çektiğiniz zaman açılma yine hızlanıyor.Eğer yatarsanız açılma çabuk olmuyor.Bir de o sancıları çekerken hareket etmek gerek.:) Kolay değil ama yanınızda size destek olan kişiler olunca ve bebeğinizi düşünürseniz okadar da zor değil..Bir ara sancılara dayanamayacak hale gelmiştim eşim o halime dayanamayıp epidural istedi.Ben kabul etmedim.Herşeyin tamamen normal olmasını istedim.Çok şükür ki Allah yardım etti.Açılmam 10 cm olunca doğumhaneye aldılar.İşte herşeyin bittiği yer.Doğumhaneye girdiğimde bir rahatlama oldu.Birazdan çektiğim bütün sancının biteceğini biliyordum.Beni tek zorlayan ıkınma kısmı oldu.O da aslında zor değil ama enerjiniz kalmadığı için sizi zorluyor.O kadar saat sancı çektikten sonra yorgun düşüyorsunuz.Bebeği görüyorlardı bembeyaz bir kız geliyor ıkınmaya devam et dediler.Ama ilk seferde olmadı.Çok yorulmuştum 'heralde yapamayacağım' dediğimi hatırlıyorum sonra yanımdan dünyanın en güzel varlığını geçirdiler.Şok olmuştum ne zaman doğurdum nasıl başardım diye.Herkes gülüyordu.5 mayıs pazartesi Saat 13.10 da kızım dünyaya geldi..Benim pamuk kızım♥Ağlayasım geldi ama ağlamadım çünkü o sırada minicik bir el yanağıma değdi sonrada poğaça yanaklar....Sonrasında hiçbir acı sızı kalmadı yerine koca bir mutluluk...

İşte benim doğum hikayemm.Yazarken sanki hepsini tekrar yaşadım.Sizde bu anıma ortak olup okuduğunuz için çok teşekkür ederim ♥
Bir sonraki yazım doğum sonrası..